Çıktım yola bir sabah Şiiri - Servet Bal ...

Çıktım yola bir sabah hafif soğuk berrak gök
Önümde çimler ıslak yeşil zemin mavi gök
Koşuşturur yüreğim şehrin kötü mirası
Doğaya çıkmak ihlas göğe bağdaş derin kök

Koşuşturmaktan bitkin nefes almaya durdum
Ruhumu bekliyorum neredeyse kayboldum
Dönüp Ardıma baktım ruhum çok gerilerde
Ruhum gezinip gelir ben cesedimi boğdum

Durdum yerimde dondum bir kelebeği gördüm
Çiçeğe konmuş meşgul kendi kendime güldüm
Bir tohum çiçek olmuş bir tırtılsa kelebek
Ben ne kadar da kördüm şehirlerde örtüldüm

Takıldım manzaraya gökteki tantanaya
Kuşlar yarış içinde yuvasını kurmaya
Ötüyor binbir nağme bir kavga bir didişme
Akıyor garip çeşme kuşları sulamaya

Dünya ne de güzelsin o ellerin hamarat
Her yaprağın bir zümrüt neredeyse bin karat
Kiraz çiçeği bulut lalelerin güneşler
Gelin olmuş ağaçlar yerdeyse gelincikler

Ruhum geldin mi bana getirdin beni bana
Bu nasıl bir cümbüştür bu ne güzel bir hava
Yeşil sarıya doymuş sular gök gibi temiz
Acıdım biran garip şehirdeki insana

Dünya seni bilmezdim haline üzülmezdim
Sıkışmıştım dünyama bu halini bilmezdim
Her canın bir dünyası kendine has rüyası
Hayatı ve dünyası kendisidir görmezdim