Bir adımız dertli ozan olunca;
Divanedir diye çıktı ünümüz.
Güldestemiz tomurcukla dolunca;
Divanedir diye çıktı ünümüz.
Akıllarda körden divan kuruldu,
Ellerime prangalar vuruldu.
Güvercinim acımasız vuruldu;
Divanedir diye çıktı ünümüz.
Şu gönlüme esen esti geceden,
Nice bina yaptım binbir heceden.
Söz edince yüzlerdeki peçeden;
Divanedir diye çıktı ünümüz.
Feyzi oldum geçemedim güzelden,
Ben aşığım gören göze ezelden.
Geçilmezken yere düşen gazelden;
Divanedir diye çıktı ünümüz.
30 Ekim 08 / Ank.
(Ozan Feyzi)
Kayıt Tarihi : 20.11.2008 12:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!