Çıktı Gitti Şiiri - Leonard Maksimillian

Karartılmış odanın tam ortasında yere basan ayakları gibi çırılçıplaktı vucudu.
Mahrem yerinin bir karış üstünde ellerini birbirine kavuşturmuştu.
Yüzü gözüne karışmıştı
Yok gibiydi suratında hiçbir ifade..

Biri iki dirseğini geri çekti
Sağ eli sol, sol eli sağ dirseğine kavustugunda
yaslandığı.. odanın bı ucundan bı ucuna tahta kol oldu

Onlar ne sanıyorlardı ?
O neyi sınıyordu?
Kendini, inançsız inançlarını, diyalektiğini mi?
Yoksa bahar ayının ücsuz bucaksız steplerinde semersiz bindiği atını mı?

Sol om’zu üstünden bir şey havayı yırttığında yükseldi

Omzun başın üstüne mi
Yoksa başın omzun.. agzın burnun üstüne miydi?
Kolları nerdeydi, ayakları yere mi değdi ne?

Ilık ılık akan nehre koşmak istedi.
koşamadı
“-Bari oturayım” dedi oturmak istedi. Taşımadı kıçı baçağı
“-Peki durayım bari ayakta” dedi dineltmedi filistin askısı.

İtti, iteledi cümlesini...

Yıktı hepsini.
Toparladı kurtardı ellerini, tersi ile sildi yüzünü

“-,Hadin ağalar benden size bu kadar
çıktım ben” Dedi

Ve
ÇIKTI GİTTİ