Hele bir düş de gör, tanı dostunu
Başına gelene hal diyeceksin.
Kurutur canını, alır postunu
Kaderime çıkan fal diyeceksin.
Doğarken, başlarsın elif’le söze
Gençlik çağın biter dönersin öze
Yaşadığın hayat gelirken göze
Murada ermeden zal diyeceksin.
Kaderin cilvesi gelince başa
Genç, yaşlı dinlemez bakmaz hiç yaşa
Karun kadar, zengin olsan da boşa
Hani edindiğim mal diyeceksin.
Güvendiğin dağlar, karla dolacak
Değerin, miskale zerre olacak
Gözünün perdesi birden solacak
Gel artık, kapıyı çal diyeceksin.
Dizindeki bağlar bir bir çözülür
Gönül ırmakların tene süzülür
Umut damarların hepsi büzülür
Sanki kurumuş bir dal diyeceksin.
Vücudun şehrini sararken duman
Lokman-ı Hekim’e verir mi aman
Hayat tadın, zehir olduğu zaman
Ecel şerbetine bal diyeceksin.
Sen de Mansur gibi tanık olursun
Ettiğini o gün canda bulursun
Boş gören gözlerle bakakalırsın
Ya Rab, emaneti al diyeceksin.
Kayıt Tarihi : 28.12.2005 15:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
05.Mayıs 2008 tarihinde vefat eden kimsesiz bir amcanın anısına yazılan şiirdir. Aslında kimsesiz diye tabir edilen şahsın annesi, bacıları, kardeşleri ve sürüyle yeğenleri olduğu halde 25 yıl boyunca dışarıda sahipsiz yaşadı. Bu saydığım insanların hiçbiri sahiplenmedi ve sokakta sahipsiz gitti öz sahibine doğru.
TÜM YORUMLAR (1)