Muzlim ile bir kantara kondum gecelerde:
Hicrinle çekiştim, seni kandırdığı yerde.
Sensizlik, ufuktan süregelmiş o koroydu:
Feryâdımı senden de çok ilhâb eden oydu.
Sordum yine bir aynaya endâmını eydi:
"Göğsümdeki tek belli belirsiz tasa neydi?".
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Mükemmel...
Sevdâ ateşinde kavrulan âşık, tek çarenin tabut olduğunu düşünür. Lâkin o lâhza bilmez ki kavuşmaya adım adım yaklaştığı yârinin ona ab-ı hayat şerbetinden içireceğini...
Özellikle son beyitte vurgulanan tabut benzetmesi harikulâde...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta