Çıkmaz Tabutum Şiiri - Kerim Bulat

Zindan ki; penceresiz odama bir eş,
Duvarları yalar küf tutmuş umudum..
Gökyüzü bulanıksa da manzara beleş,
Nutkum durdu, devrededir sukûtum,
Girse bile çıkmaz buradan tabutum..

Zaman ki; kelepçesiz de esir alır,
İnsan meçhullerin peşine takılır,
Yüreklerde hasret fermansız yakılır,
Geçilmez sanmayın, geçilir hudutum,
Girse bile çıkmaz buradan tabutum..

Vicdan ki; sessizdir Gül´ün feryadına,
Kör olur çığlıkların kor inadına,
Takılır muhabbetin göz kanadına,
Yeter artık salma suyunu bulutum,
Girse bile çıkmaz buradan tabutum..