Çıkmaz Sokak (veda) Şiiri - Mesut Tütünc ...

sene bin dokuz yüz doksan üç bir yaz saçılmış.
bin bir sokakta hummalı çalışma sürüyor,
yerler kazılmış, çıkmaz sokak yeni açılmış.
sokağımın gözü açılınca it köpek ürüyor.

eline almış küreği, evin önü engebeli.
kim bilir düzeltirken aklından ne geçiyordu.
adamın kırlaşmış bıyığı terlemiş belli.
vakit geçmiş, akşam karanlığı da çöküyordu.

şöyle bir doğrulurken, baktı elindeki küreği.
kaybetmişcesine değerli olanı, aradı o adam.
çöktü işte; göz keserken, kanatıyordu yüreği.
giren on sekizinci maddeyse, ona düştü gam.

bu gece yıldızlar daha bir belirgin, ay dolunay.
sessizliği bardakların şangırtıları bozuyor.
evin hanımının getirdiği tavşan kanı çay;
ardından ihtiyar sese, çocuk sesleri bastırıyor.

burası feslikan mahallesi bin bir sokak no on.
her yerinin ayrı bir hikayesi bulunursa da;
anlatmaya zaman yetmez, şimdilik olsun sözüm son.
bin bir benim sokağım; çıksa da, çıkmazsa da.