Çıkmaz sokak ( ses yok) Şiiri - Yusuf Maral

İçimdeki kan,
damarlarimi yırtarcasına dövüyor bileklerimi.
Şakaklarimda onarılmaz izler bırakıyor
Biraz naçar, biraz ölümce
Çaldığım kapının ardındaki seste kulağım
İki nöbetçi dikilmiş karşımda
Biri anılarım, birisi korkularım..
Geleceğim gelmemiş
zahmet etmesin ben giderim...
Aç diyorum aç, aç ulan ! ( ses yok)
Aç diyen seste dilimde, git diyende
Bi ağacın köküne söverek,
Dalını sevebilir mi insan ?
Şimdi seni şuracıkta iki seksen uzatsam
Deli miyim veli miyim bilen yok
Gövdesi olmayan dal olur muydu
Kökü olmayan gövde
Herkes aynı yeryüzünün üstünde
Aynı toprağı öpüyor, eğilip göğsünden
Ve sonra dönüp tükürüyordu öylemi?
Sert bi rüzgar lazım
Kasırga, fırtına ne varsa gönder
Yüzüme tükürecek kimse yok
Hem toprak kim
Gövde kim, kök kim, dal kim ?
Aç diyorum ulan ! ( ses yok)
Şimdi ayaklarımdan kendimi bi taşa bağladım.
Ama kaçmam lazım..
Belki bir intihar çeşidi olurdu bu bana
Su yok yağmur yok damla yok...
Deniz yok Deniz..
Kendimi öldürecek kadar yüzebilirim
İşte bu iyi haber !
Az önce gözümü düşürdüm.
Yok yok gözlüğümü değil ya
Benim hiç gözlüğüm olmadı ki
Olsa iyi olmaz mıydı..
Yoksa gözümden birisini miydi ?
Offf basim çatlıyor
Niye kimse farketmiyor ağrılarımı
Ya iki yüzlüyüm, yada palyaço
Burnum kızarıyor mu yada yüzüm..
Gülme diyorum, gülmesene lan !
Baktım aynada gülen kimse yok
Bak sağ yanağıma birisi düştü
Bir diğeri soluma.
Ağlıyor muyum?
Siz nereden bileceksiniz ki....