gün ararmış çoktan feslikan mahallesinde.
bir çocuk Osman Bakkaldan iki ekmek alırken;
az karalı veresiye defteri elinde
okur. Eee olacak çocuk belli olurmuş zaten.
adam duymuş bir yerden, sokak artık çıkacak dedi.
çocuk denilenden bihaber, hoş anlamadı da.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta