Çıkmaz Sokak II Şiiri - Mesut Tütüncüler

gün ararmış çoktan feslikan mahallesinde.
bir çocuk Osman Bakkaldan iki ekmek alırken;
az karalı veresiye defteri elinde
okur. Eee olacak çocuk belli olurmuş zaten.

adam duymuş bir yerden, sokak artık çıkacak dedi.
çocuk denilenden bihaber, hoş anlamadı da.
on sekizinci maddeyle bahçeniz gidecek dedi.
çocuk on sekizinci diyecekti bunu soramadı da.

çocuk düşündü bir an; incir, kayısı ve dut ağacı
ya bahçedeki babasının güvercinleri ile gümüşü.
bu onsekizinci madde de nereden çıktıydı.
yerine yer verirlermiş dedi adam, gün görmüştü.

hey gidi feslikan mahallesi bin bir sokak hey!
ya da namı diğer "yalnız bizim çıkmaz sokak";
iriminde oyunlar oynadığımız sessiz sokak hey!
bahçemizi alıp gidecekmişsin niye be sokak.