Yıldızlar kadar uzak gözlerin
Dipsiz kuyular gibi derin.
Öyle üşütüyor ki bedenin
Yönünü şaşırdım kıblemin.
Yıldızlar yanıp sönüyor gözbebeklerinde
Hiçbiri ben değilim.
Dudaklarından dökülen incilerde
Yok siluetim!
Yıldızlar kadar uzaksam
Varlığımla senden,
Baktığın pencereden
Yansımalardır sana görünen!
Ayşegül ÖZTÜRK
Kayıt Tarihi : 12.10.2011 23:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
begeniyle okudum
TIPKI HASRET GİBİ.
BAZENSE DERİN OLAN DAHA PAHALDIDIR,
TIPKI PETROL GİBİ.
ALTIN EN PAHALISIDIR AMA ÇIKARIP İŞLERSEN.
BEN DE İNSANI ALTIN GİBİ GÖRÜRÜM,
SEVGİYİ DE ELMAS.
AMA YİNE BULUP İŞLERSEN,
ZİYNET YAPARSAN.
ŞİİRİN BANA ÖZELLİKLE SON KIITASI EFLATUNUN MAĞARA MİSALİNİ HATIRLATTI.
SANKİ FELSEFİ VE ÇOK ÖNEMLİ BİR GÖRÜŞÜN,
SENİN DİZELERİNDE ŞEKİL BULUŞU GİBİ.
TEBRİK VE TAKDİRLERİMLE.
SELAM VE SEVGİLER ÇIRAK.
OLACAK BU İŞ DEDİM,
MAYA TUTMAYA BAŞLADI.
KALEMİN VAR,
DUYGULARIN HAR,
ESERLARİN ŞAR OLSUN.
Şiirin dili tıpkı anlattığıma benziyor... 'Yansımalar' diyor şaire, gördüğünü zannedene... Sevgi yoksa arada.. Bitmişse, ne demeli?
Güzel şiirdi Ayşegül Hanım... Tebrikler Efendim...
TÜM YORUMLAR (14)