Güneş kara şapkasını çıkarıp
elveda derken güne,
ağıt gibi ağır ağır çekilir
sonsuz maviliğin üstüne zifiri kara.
Bir küheylan misali koşar gözlerim
penceremden sokağa.
Korkularım karşılar beni kuytularda,
alkışlarla.
Issız köşeleri tutmuş yasaklar.
Düşüncelerim hep o köşelerde tutsak.
Koşmaktan yoruldu,
yorgun artık bakışlar.
Çaresiz tükeniş,
son çırpınışlar.
İşte karşımdasın.
Dünya ne kadar küçük şaşırdım!
Seninle aynı çıkmazda, yeniden buluştum.
Kayıt Tarihi : 20.5.2007 19:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dünya ne-kadarda küçük şaşırdım! ...
Hazin,
seninle aynı çıkmazda yeniden buluştum...
Güzel bir şiirdi, hislerle örülü... Tebrik ederim! Selam ve saygılarımla....
TÜM YORUMLAR (12)