Çıkmaz Şiiri - Mustafa Alan

Rüyalarıma geliyorsun
rüyalarımı gösteriyor
rüyalarımı yoruyorsun

en mahrem yerimdir oysa rüyalarım
en ulaşılmazım
sense rüyalarıma giriyor
rüyalarımı görüyorsun

gözlerinde başlayıp
gözlerinle bitiyor düşistan kazılarım.
her düşün başında
idamı yaklaşan sevdamı,
sevdalı bir giyotinin
düşüşünü arz ediyorum sana.
yüreğimin kan içinde üşüyüşünü
yeniden…
ve uzu:n uzun...

hep arzuladığım düşünümsüz sözleri söylüyor
gülümsüyor gülümsüyor ve gülümsüyorsun

Çin Seddi’nden daha çetin bir geceyi
aşmışlığın mükâfatı bu olmalı diyorum
ve bitişim noktaları
iki dünyanın iki ucuna çekilmişçesine
ger-gin dudaklarımı,
Eros elindeki heyecanında bırakıyorum bir okun.

işte mutluluk diyeceğim
işte bahtiyarım
ki gözlerimi hissediyorum birden
aklıma geliyor dirileceğim
yeniden kesiliyor göbek bağım

uyku ki yavuz hırsızdır kendisi
çaldığı yetmezmiş gibi
uğruna kıvrandığım gecemi
bir de utanmadan tırmanıp ta tepeye
tebbesüm fırlatacak oku kırıp da tam ortasından
savururak benden çok öteye
kördüğüm ediyor bilmecemi

ve bakıyordum arkasından...

işte o an...

döndüler...

beynim! ..

ayak bileklerim! ..

ve kirpiklerim! ..

kuyu kazar iğnelerle
söküldü yerlerinden

coşturdu akını komutan denen
kişneyerek nokta başlı bir at
ruhumla kını beden ayrıldı biribirinden
öz kemiğiyle olunarak kat

ve Ç'lerden kurulu bir tabur
çizmeye çengellemeye
ve çürütmeye koyuldu beni

ardından s'ler geldi
—ki onlardı en güzelleri.
Sen’di ve Seda’ydı da çünkü aynı zamanda-
sesimi serimi ve sevdamı hapsettiler kıvrımlarına.

sonra tüketip onları
mırıldandı dudak.
mırıldandı yanarak:

Ç'ler çıkmazlarımdır
S'ler kıvrımları bu sevdanın.

yani aslı işin:

“Tanı yoktur bir şafak
Sonu yoktur bir ÇIKMAZ SOKAK”

16 mayıs 2008
kayseri