Çıkış Yolu. Şiiri - Enver Özçağlayan

Uzun yıllar oldu; onu gözledim,
Aşkın muamması mahşere kaldı.
Bazen öteledim, bazen özledim,
Hasreti bir zehir, varlığı baldı.

Yokluğunda sabır dizdim yoluna,
Çınarın gövdesi adıyla doldu.
Resmini çizdirdim iki koluma,
Yokluğu yanımda yerini buldu.

Birgün bakamadım kara gözüne,
Siyah saçlarına dokunamadım.
Söz söylesem; ateş basar yüzüne,
O bana kandı da, ben kanamadım.

Derdi ile tasa çektim yıllarca,
Mutsuz dünyasında bahtım karardı.
Nasıl ki açardı günbegün gonca;
Anlamadım neden çabuk sarardı?.

Yıllar, yıla çaldı birbirimizi,
Ne o benden bıktı, ne de ben ondan.
Ayırdı seneler sonunda bizi,
Yürüdüm geçmişe gittiği yoldan...

04.08.2018
Fatih-İST.