Çıkıp Giderken Şiiri - Şair Şahin Karaman

Bir bahar akşamı çekip giderken,
Hüzünler sineme tıkıp gidiyor.
Bir dağı ardından büküp giderken,
Vuslatın hançeri çakıp gidiyor.

Yürek yangınlarda tek sana âşık.
Duygular isyanda karma karışık.
Sözcükler perişan diller dolaşık,
Bir ömür boşuna akıp gidiyor.

Leyla mısın şirin canı yakarsın?
Şimşekler misali kavlar çakarsın.
Savurup dumanın arşa çıkarsın,
Hasretin kurşunu sıkıp gidiyor.

Böylesi yaşamak inan zor gelir.
Kırılır gururum cana ar gelir.
Yıkılır düşerim dünya dar gelir,
Sevdanın ateşi yakıp gidiyor.

Sanma ki bu gönül senden vazgeçer.
Zakkumlar sunulsa çekinmez içer.
Sıratlar kurulsa üstünden geçer,
Şahlanıp ardından çıkıp gidiyor.

Yaralı Şahin’im kırık kanadım.
Tükendi umudum kalmadı tadım.
Sonlara giderken can adım adım,
Ecel yaftasını takıp gidiyor.

06 / 01 / 2015