Çıkın Şiiri - Abdullah Yaşar Erdoğan

Bana inanmayın, bende beşerim.
Dilde kemik yok derim.
Çıkın teftişe, bakın etrafınıza.
İyi bilin, iyi öğrenin ve hak verin.
Ondan sonra zalimliği yerin.
İnsanlar büyük bir boşlukta,
Çoğu kimlik Müslüman’ı olmuş.
Dilde sadece “Elhamdülillah”
Kalbe inmez olmuş billah.
Çıkın sokaklara, bakın çevrenize.
Hakkı biliyorsanız, ağlasınız halimize.
Çok Müslüman’ın inandığı nokta uçsuz,
Ona göre davada hem varız hem de yokuz.
Bir yanlışlık hakim ortalıkta,
Başsız kalmış evlatların yolları gibi,
Her biri ayrı bir tarafa çekiyor.
Kimse gerçek dini nedir demiyor?
Bilmediğine düşman şu insanlar,
Bildikleri ile de amel etmiyorlar.
Rabbim;
Kimseyi kimlik Müslüman’ı eyleme.
Bu davayı yerleştir benim gönlüme.
İçi-dışı bir olanlardan eyle beni.
İman nuru doldur aciz yüreğime.
Ey Müslüman;
Yanlışta ısrar etmek yakışmıyor,
Zalim ezilmişliğimize hep gülüyor.
Nerede, iman beldesi yiğitler?
Nerede, dava yolcusu gençler?
Çıkın ortaya, çıkın teftişe,
Koşarak gelsin size neşe.
Bakın etrafınızdaki hoyratlığa,
Müslüman benzer mi korkuluğa?
Firavunlar ortalığı talan ediyor,
Çok mazlum bir Musa bekliyor.
Bilal taşın altına ezildikçe ezildi,
Onu oradan alan da bir Ebubekir’di.
Çıkın ortaya ey, Hattap oğlu Ömer’ler.
Nerede, nerede Allah’ın aslanı Ali’ler?
Rabbim;
Bizler çok aciz kaldık, biliyoruz,
Bağışla bizi katından, kurtarıcı bekliyoruz.
Biz bizliğimizi bilmekten aciz kaldık,
Bize uzanan kâfir ellerini dost sandık.
Ne kadar yalan ve yanlış sevgi bu?
Düşmanımız kuzuyu kurt içinde sundu.
Yıkılın ey selviler, söğütler, meşeler,
Sizde mi edeceksiniz bize şahitlikler?
Eyvah, eyvah ki eyvah, hem de ne eyvah.
Her nesne bize şahitlik edecek,
Dava için koşmadı, koşturmadı diyecek.
İşte bu hesabı sadece biz insan verecek.
Özellikle de Müslüman’ım diye güruh,
Ne ıstırap çekecek o gün bütün ruh.
Çıkın, çıkın, çıkın kabuğunuzu kırın.
Var olduğunuzu dünyaya haykırın,
Belki çok geç olmuş olacak yarın.