Çıkın Şiiri - Ömer Gümeli

Umuda niyet
Ektiğimiz tarlaya
Hüzün ırgatlığı bu
Filize duran bir avuç kederden
Toprağa ter düştüğünde
Rüzgârın savurduğu
Toz bile değildir
Sevgi eksen diz boyu şımarık büyür
Bu bağın gülü siyahı verendendir
Su yağdığımız
Umuttan sepelendiğimiz
Gün dönende beklediğimiz
Irgatlığımız
Sabrımızı tırpanladığımız
Hüzündendir hasadımız
Bu yenilmez içilmez hüsranlığımıız
Kısmet niyetine
Ter düşmüşse çatlayan bağıra
Yine de kara çalı çıkmışsa
Kucakladığımız böğrümüze
Sancıdaki acı kimdendir?
Göğsüne uzanmak yüzün boyun
Budur beklenen
Ekeriz
Hayal ederiz
Orak ekine
Toprak yeşerende orak ekinde
Aranır dururuz
Bir avuç mutluluk aşkına
Çalınır çorak tarlalara tohum
Kıraçta yel kuru olur yine de
Beklemek yeşili ne zordur
Bugün olmadı yarına
Elbet o hayaldeki tarlayı bulmaya
Hayal ederiz
Deliler gibi severiz
Yürekten alına
Ter düşen alına
Uzaklar görür
Dibin toprak bilmez
Boşa kürek ne zordur
Bu bozlak zamanlar hep bizden midir
Ekine orak tarla dolu
Ova dolu dünya yolu
Dağ taş ıslık çalar
Gel söyler
Diyeni diller
Ben dolu
Sen dolu
Çoktur bunun fakiri...