Çıkasım Şiiri - Remzi Kılıç

Bizim yaylalara çıkasım geldi
Annemin ocağına bakasım geldi
Yokuşu çıkınca bir hayli yordu
Taşlar yosun tutmuş canlı kalmamış

Çekirceler zıplar, gahi arada
Eser kalmamış köstebekte farede
Suyun sesi gelir derin derede
Taşlar yosun tutmuş canlı kalmamış

Asla rastlamadım yılan çayına
Mecalim kalmadı devri zamana
Keklik yavruları kaçan kaçana
Taşlar yosun tutmuş canlı kalmamış

Kurt yorgun argın bakar kuzuya
Tilki aldırmıyor ağrı sızıya
Tavşan göz kırpıyor tazıya
Taşlar yosun tutmuş canlı kalmamış

Kertenkele akrepten almış payını
Aslı bulamazsın bazı şahini
Kumrule becerememişler ayı
Taşlar yosun tutmuş canlı kalmamış

Ayılar dadanmış bal peteğine
Gündüzleri çekilir dağ eteğine
Sahibi korkuyor çekine çekine
Taşlar yosun tutmuş canlı kalmamış

Kılıç kaybımı keşke bulsaydım
Üzüntümle baş başa kalsaydım
Gariban haller görmez olsaydım
Taşlar yosun tutmuş canlı kalmamış

Not: Evet, taşlar yosun tutmuş canlı azalmış bir azale vahşi doğanın kuralı olsa gerek, birbirini tüketmiş insanlar belki de diğer canlıda en acımasızı olsa da bazı hayvanlar evcilleştiriyorlardı diğerinde gani önce faydalarında okurdu insan.