Yaşam her insanı kendisiyle yüzleşmeye davet ediyor.
Kolektif karma tutumun sonuçları üzmeye başlayınca ne oluyor demeye ve uyanmaya başladı insanlık.
Kendi gölgesini gören ve o gölgeden çıkan bu yüzleşmekten yüz akıyla çıkar.
Kendisiyle yüzleşmek yerine kendi suçunu başkalarının üzerine yıkan yıkılır ve kendine karşı kaybeder.
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta