..Çıkar içindeki mahlukatları dışarı ar ...

Yırtılll yırtılda kara bağrım,
Bütün mahlükatlarını çıkar artık dışarı.
salıver kimi kör,kimi topal duygularını,
Elele verip uzak diyarlara doğru düşsünler yollara.
Topal köre destek olsun,kör bütün dünyama köstek..

Alıp başlarını gitsinler,gitsinler benden çok uzaklara.
İtilmişliğimle,atılmışlığımla sevgisizliğimle başbaşa kalayım.
Başbaşa kalayım,içimdeki boşluğumla tertemiz olan dünyamda.
O dünya ki senle dolu olmasın,al kirletilmişliğini artık üzerimden.

Hep zayıf,hep bağımlı yaşadım ben bu sevdayı.
Kronik bir vaka oldu yüreğimdeki dayanılmaz sancı.
Öyle derinden geliyorki ağrı,öyle dibe vuruyor ki hayat,
Damar dokudan,canım bedenden ayrılıyor.
Üfleseler uçacak gibi sanki ruhum.

Ellerimdeki damar sayısı,vucudumdakilerden çok mu ne..?
Sanki hepsi toplanmış kalmış yumruk olmuş el yumağımda.
Mavinin kırmızıya karıştığı bir resim gibi tutuyorum onları avuçlarımda.
Ellerimi açıyorum dökülüyorlar yerlere,
Mavi kırmızı şeritler halinde uzanıyorlar yine sana doğru.

Karanlık yolda parlıyor her bir damla,mavi kırmızıdan çok.
Dumanı, kini,nefreti içinde saklıyor,saklıyorlar ihaneti.
Kırmızı hala parlıyor,hala baygın aşk sarhoşluğuyla.
Akıp gidiyorlar.damlalar göl oluşturuyor.,göl dipsiz bir kuyu.

Süzülüyor bir süre sonra beden,sarı bir yaprağın dalından düşmesi gibi.
Göz çukurunda bir damla yaş kalıyor son zehir gibi akmayan.
Söylenememiş bir kaç kelime kıvrılıveriyor dudak uçlarımda,
Sonsuza giden hayat yeni başlangıçlara kucak açıyor.
İçimdeki mahlükatlar sevinç naraları atıyorlar karanlık güne doğru.