Çıkar Devletlerin Gölgesi

Sessiz dumanlı dağların ötesinde;
Ruhumu dinleten müziğin; bazen
Ağlatan ezgisi bazen de sevinçlere
Boğan ritmi; kaybolan benliğimin
Dertli tacında yanan meşalesi…

Rüzgârın sert ellerinde savrulan
Yaprakların; yavaşça toprağı öpen
Bakışlarına bakan güneşin her telinde;
Saklı anılarımın maziye karışan zamanda;
Bazen donan bazen su gibi akan ırmağı…

Cennetin ikizi yalan dünyanın ortasında
Kasıp kavrulan hayallerin; yavaşça
Sönen ışığın aydınlıkta kaybolan yüzünün;
Çığlıklara yalnız karışan sedanın;
Renklerinde neşeyi arayan gözleri…

Viranelerin taşlanarak indirilen camları;
Minik kalplerin yüreğine düşen parçalarında;
Fışkıran kanları dindirilemeyen acısına;
Eklenen silahların susmayan ateşlerinde;
Karabasan gibi çöktü rüyaların diyarına…

Bezden bebeğin, tahtadan arabanın anısı;
Gözyaşlarına sinen mendilin; yere düşen
Umutlarını toplayan süpürgenin sapına
Yapışan cansız bedenleri; zihinlere
Oynanan oyunların da çıkar devletlerinin gölgesi…