Çık Kozadan Kelebek Şiiri - Vayo Kayra

Bak işte! başladı, yine kabuslar.
Uykular; delik deşik!
Üstüne geliyor, her şey herkes.
Sıkıştın kaldın yine;

Hayatın, köşesinde bir kez daha.

"İki dünya arasında"
Sanki "yerle gök" arası ruhun...

Ne; kalmaya gücün yeter!
Ne de; gitmeye, cesaretin var...

Acılar sardı; etrafını,
Felç olmuş yaşam umudun.
Ve sen... tükeniyorsun!

Ne o... pes mi? ediyorsun.
Hayır! toparlanacaksın...

Canlı canlı, acılarına; kıyacaksın.
Hayallerine, umutlarına kıydığın gibi.
Gerçekten, yaşayacaksın artık...

Yıllardır nasıl yaptıysan,
Başkaları için yaşamayı,
Kendin için yaşayacaksın artık.

Sen; yaşamadan ölenlerden olmayacaksın...

"Tırtıl "misali; sımsıkı sarılı,
Çık artık! çirkin, "koza" dan,

"Kelebek";olma zamanın geldi.

Bırak başkaları için,
Tırtıl olmayı, tırtıl; gibi yaşamayı,
Saklanma! çık! dışarı,
"Kelebek"...

Seni bekliyor! son kez...
Baharın, çiçeklerin, "öbek öbek"...

V.Kayra