Çık gel Şiiri - Songül Büyükpınar

Çık gel

Meğer ne kadar duygusuz
ve yalanmış sözlerin
Kör karanlık gecelere
Hapsettin varlığımı
Sensiz nasıl güçsüzüm
Bir bilsen sevgili
Eskiden buralarda
Gülümserdi sanki gökyüzü
Sen olmayınca
Bataklık bütün yeryüzü
ve
Ben sensiz gitgide
Çamura saplanıyorum
Artık kimselere
Tahammül edemiyorum nedense,
Yalnız seni düşünmek istiyorum
Her nefeste
Ne olurdu gölgen olsam
yanından hiç ayrılmasam,
Ya bu gönül çok sevmekten
Bir gün yorulup vazgeçerse
Geç olmadan
Toprak kokmadan saçlarım
Etim kemiğe dönüşüp
Kaybolmadan bedenim
ve
Hala bir parçada olsa
Kmut varken sevgilim
Sevgimizden kırıntılar
Kaldıysa yüreğinde
Gel ansızın sormadan
Ben hala nefes alıyorken
Benim için hala
Güneş doğuyorken.