Çık gel Şiiri - Ebru Yılmaz

her mevsim gel
çiçekler açınca dağlarda
yağınca yağmurlar
esince rüzgar
çıkınca fırtına
üşüyünce tenim çık gel işte...
her saat gel
sabah uyanınca güneş,
ya da merheba derken yıldızlar geceye
sen gelde....

aklına estikçe gel
sen ne zaman istersen
gelde..

oturup rakı içeriz
sohbet edip gülümseriz
ellerimiz titreyerek
kalbimizde bir ahenk
yüzümüzde yıllık tesebessümle
öğlece dalıp uzaklara öpüşürüz mehtapla...

ah! dedim ya sen gelde
hangi mevsim,hangi saat,hangi şehir olduğu mühim değil
özledikçe bendeki hasretini
özledikçe nefesimi
özledkçe gözyaşlarımın tadını..
cık gel...
kapım hep açık bana sevdalı kalbine...