Çık gel Şiiri - Meral Çetinkaya

çık gel bir kez daha
bilmediğim o yerden
çık gel
ne olur koşarak hızlı hızlı
duy sesimi
duy haykırışımı
bir telaş sarsın seni
kabuslu bir rüyadan uyanır gibi çık gel
sürükleniyorum camın dibine
her zamanki gibi umutla bakıyorum
sokak lambalarının loş ışığına
başı boş sokaklara
gözlerim süzülüyor yolun girişine
görüyorum ki sen yoksun
umudum tükenmek üzere
sevdam bitmek üzere
sevgilim olmasan da çık gel
bugün, yarın ve daha sonraki günlerde
sevgimizi anlatan, paylaşan o gece sisinde
hiç değişmeyen o sevgi saatinde
çık gel
çık gel
çık gel

12.09.1997 00:10 İzmir