Çık Gel... Şiiri - Mustafa Coşkun Kale

Toz, dumana katarak,
Dörtnala,
Çıktın yaa ufuk dan
Dalgalanmıştı yelelerin,
Hızından da,hızından!
Geçiverdin,geçtin!
Konakladığım yerde,
Birden gözüm önünden...
...Ve kayboldun!
Yine,öteki ufuk dan..
Küheylân! Küheylân!
Tutamadım! Tutturmadın!
Nedense yelenden...
Ben,anlamadım bir şey,
Konak sandığım bu yerden...
Haydi! Küheylân, Haydi!
Çık Gel! Çık da Gel!
Yine aynı ufuk dan...
Şimdi;
İki büklümüm “Keşke! ”lerden...
Haydi Küheylân! Haydi!
Çık Gel! ufuk dan...

(50.yıl...)