Her gece artık bu defteri kapattım diye yatıyorum,
Sabah gözlerimi açtığımda düşündüğüm yine sen.
Kızgınlığım sadece kendime,
Sen öylesine gitmişken benden,
Ben niye gidemiyorum senden.
Öylesine büyük bir nefretle doluyken içim
Nasıl geçemiyorum senden.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta