Cihat Eroğul Şiirleri - Şair Cihat Eroğul

Karanlıklar içinde bir sokak
Lambalasının aydınlatma çabası
Ay'ın görünme gayreti
İşte ben o sokaktayım

Karanlık dünyam

Sen yokken ;
Kabuğu soyulmuş bi ağaç gibi
Bir parçası eksik hissediyorum.
İçine çekilmiş bi kaplumbağa misali
Yalnız ve bi o kadar savunmasız
Yapraktan düşen bir damla su gibi

Sen kimsin? Bir melek mi?
Yoksa Ay'ın gözüme çarpan
Sonsuz ışığı mı?
Bir kuşun kanatları kadar
Zarif, narin ve tatlısın
Sen gözümün gördüğü

Evet, yaz geldi... Ama
Ben hâlâ kış'ım.
Çünkü ben, tebessümü
Yaz'da değil kışta yaşadım .

Ben aşkı, aşkın yaşattığı

Ah İstanbul ne büyülü bir şehirsin
Yıllardır seni görmek için
Var olmuşum gibi hissediyorum
Uzaktan bakarken söylüyorum bunları

Ya sana gelsem ne olur?

Aşk;

Şuursuzca etrafa bakınmaktı,
Geceyle gündüzü karıştırmaktı,
Fezada seni ararken kaybolmaktı...
Ellerini tutunca çocuk olmaktı.

Uğruna değişen yüreğim
Tanımaz oldu aşkı
Tüm hislerden uzaklaştı
Ve bir sarmaşığa dolaştı

Akıl ve gönül birbirine karıştı

Bir gün son şiirimi yazacağım
Senin adına
Fakat ne ben bileceğim
Ne de bu satırlar
Belki yalnız kalacaklar
Senin beni bıraktığın gibi

Seni unuttum derken bile
Unutmadığımın farkındaydı bu kelimeler
Kalbimizi kırmasaydı gidenler
Nasıl sığacaktı bu kederler

Alışmak lazımdı bazı bazı

Bir adam bir kadını sevdi
Ben oldum
Büyüdüm kendime yaş verdim
Günü geldi kardeş edindim
Yoluma yoldaş edindim
Kâh güldüm kâh üzüldüm