Şeker Amca diyor çocuklar dayıma
Koşuyorlar görünce sokağın karşısında
Tedbirli adam, cebinde taşıyor mutluluğunu
Elifba öğretti, çıraktım fotoğrafçıda
Abdest aldım, Şehitler Çeşmesinin suyuyla
Eşlik ettim, ikindiden sonra bir duaya
Sofra Adabı
Savaş büyüğündür
Barış küçüğün
Budur sofra adabı yeryüzünün
Merhaba, sözün sahibi
Durduğun yerden nasıl görünüyorum
Sıkıldın mı izlemekten
Kobay fare gibi
Labirentindeyim hayatın
Tanımaya çalışıyorum
Kaptanıyım kağıttan bir geminin
Mavi leğende yol alıyoruz tayfamla
Ne fırtınalar gördük, ne dalgalar
Ellerinden geleni yapsın
Üzemez bizi insanlar
Ufukta, insan yüzü görmemiş bir ada
Gökyüzünün Duası
Af çıksa
Salıverilse kafeslerinden
Tüm kuşlar
Hayaletler iniyor
Ve belki de onları gizlemek için
Sisle kaplanıyor hava
Ayakkabılarıyla giriyor işgalciler
Abdestli şehirlere
Şiir, ilk günahı genç kızların
Düşüncelerimi düşürmüşüm yerlere
Görmüş acemi askerler
Cinayet girişimlerimi, intihar planlarımı, iyi niyetlerimi
Misketlerini toplayamayan bir çocuğum belki
Parasını denkleştiremeyen bir yolcu
‘uzak dur benden’ dedi kadın,
üzerime yalnızlığını bulaştırıyorsun!
nefesine gizlenen oklar var,
nefesin;
gül kokuyor sevgili.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!