CİHÂNIN KUBBESİ
I
Cihânın kubbesine; sana baktım, İstanbul...
En körpe hislerimi; sende yaktım, İstanbul…
Taç kapıdan geçerken, rûyâ bu zannedilir,
Renkler, sesler, ışıklar... son tuğraya çekilir...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
