Cihan Güldü Şiiri - Haşim Kalender

Gül yüzünle gül açarken cihana
Cihan güldü sen ağladın sevgili
Varlığınken var oluşa bahane
Cihan güldü sen ağladın sevgili

Doğuşunla nur kapladı bir anda
Farklı yerin gelmiş geçmiş zamanda
Gül kokusu yükselirken ummanda
Cihan güldü sen ağladın sevgili

Sana gider hak uğrunda ağlayan
Bir sevdadır ümmetini bağlayan
Garip geldin yürekleri dağlayan
Cihan güldü sen ağladın sevgili

Âdem’den beridir sayılır yaşın
Putlar süslenirken sürer savaşın
Günahkârdık affımıza gözyaşın
Cihan güldü sen ağladın sevgili

“Sen! ” diyor gönlümüz keşmekeş çağda
Söndür yangınları yağmur ol yağ da
Bülbüle gül idin ararken bağda
Cihan güldü sen ağladın sevgili

Ellerin semada “ümmeti! ” dedin
Taş bağlı karnında azdan az yedin
Taşlayan kol kurur dilese idin
Cihan güldü sen ağladın sevgili

Yetime babaydın açlara ekmek
Şereftir yolundan gözyaşı dökmek
Seninle can buldu söküğü dikmek
Cihan güldü sen ağladın sevgili

Düşmanların ‘Emin’ dedi anarken
Dua ettin yaraların kanarken
Sevdalılar aşkın ile dönerken
Cihan güldü sen ağladın sevgili

Karanlığa ışık oldun izinle
Gönüllerde yerin o gül yüzünle
Yerde gölgesizdin gölgen bizimle
Cihan güldü sen ağladın sevgili

Dizin dibi kimsesizler durağı
Mirac için binek etti burağı
Bizi andı düşündükçe yüreği
Cihan güldü sen ağladın sevgili

Sar sevgili ateş sardı yanarım
Seni derken selavatla anarım
İnsanlığı narda gördü sanırım
Cihan güldü sen ağladın sevgili

Göremedik ölüm ilaç yaraya
Sırat için burda girdik sıraya
Nankör idik ümmet battı karaya
Cihan güldü sen ağladın sevgili

Kalender’im gülde seni ararken
Revaçtadır günah akla zararken
“Şefaat! ” der kara bulut sararken0
Cihan güldü sen ağladın sevgili

21 / 01 / 2010

Haşim Kalender