Gece bir vakit uyan,
Denizi, gökyüzünü,
Ağacı, meyveyi seyret.
Ve tüm karanlıklara
Bir selam ver.
Bir de sabah kalk,
Çınar demem mümkün değil,
Bir filizdi yalnızca.
Yürekte can çekişen
Bir umuttu aslında…
Bahçıvan makası;
Denizlerin ortasında,
Yalnız yaşamak
Ve hapsolmak
Kimsesiz yüreğine
Bir daha varamamak
Kaybolan gençliğine
Bahara özlem duyuyorum.
Atlamışım 9.30 trenine
Umutlarım bir bavulda…
Koşuyorum,
Daha ısınmamış yatağım.
Şu akşam ne ıssız yol.
Bir türlü ilerlemiyor,
Ne yelkovan ne akrep
Ne de yürekteki sızı.
Yatağa uzanmak var ya,
Hasret damlaları düştü,
Gözyaşımdan.
Hüzünler akıp gitti,
Yüreğimden.
Sevincim kaybolup gitti,
Yüzümden.
Yüreğimde kavrulan sen,
Yaşamını Yağmur Ormanlarında
Sürdüren
Bir İpek Maymunusun.
Sen, gece vakti kalktığımda,
Ver elini
Sıcaklığını duyayım,
Avuçlarımızda yeşersin.
Rengârenk sevda gülleri
Ver elini
Hasretimi gidereyim.
Yaşamak,
Ölüme kin besleyerek,
İnsanlarla değil,
Dökülen kanlarla,
Topa, tüfeğe savaş açarak yaşamak…
Ne töreye boyun eğerek,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!