Hayatlarımız gitgide koparken, dökülen vücutlarımızın sıcaklığı artıyordu.
tutunamadığım coğrafyamda hatırı sayılır özlemler biriktiriyordum..
Organlarımız kendi hayatlarını yaşıyorlardı artık, çığlıklarımızla ünlü bu kasabada..
Hayat ritminin aşağılanmış duygularımızı bastırdığı zamanlarda ki gibi,
Dokunuyorum artık sana, doğurduğun bütün tepkiler adına..
Yosunlu ayaklarım seni bana getiremezdi, tek bilinemeyen..
Özlemini sunduğum kadınlar, boşalıyorum artık hayata..
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
