Çığlık Olursun Şiiri - Hasan Arpaci

Saltanatın çöker köşklerin yanar,
Tufanlar altında sazlık olursun.
Nehirler taşarken akıllar donar,
Dalgalar üstünde çığlık olursun.

Fermanın dermanın kaybolur birden,
Umudun kesilir hocadan pirden,
Bir uğultu kopar yedi kat yerden,
Mirası kitleyen zındık olursun.

Yer gök sarsılınca mezarın kayar,
Çürük etlerinle sırtlanlar doyar,
Sonra gübre diye ormana saçar,
Ardıç ağacına rızık olursun.

On çiftçi gözetler seni uzaktan,
Koruyor sanırsın bin bir tuzaktan,
Bir gün baltasıyla tutar yanaktan,
Asma bahçesine kazık olursun.

Sezonun bitince atarlar seni,
Belki oduncuya satarlar seni,
Belki de sobada yakarlar seni,
Yeşil ağaçlara azık olursun.

Doğuştan ölüme hayatlar puldur,
Kimisi güvercin kimisi çuldur,
Hasan’ın aklında bir ulu yoldur,
Esrarı kaybolmuş varlık olursun.

Hasan Arpacı