Çığlık Ağaçları Şiiri - Kamil Çağlar Aksu

toplasan ağaçları öylece
toplasan çatal bir çığlık
bıraksan zilli sessizlik bu
uzanışlar köklenişler gevşemiş karanlığa

zamanı gürültü , kuru, lineer değil
toprağı deli tozu, gerçeğin gerçekliği
her şeyin sulusu amorf döngü
yerini bulsun örf
yamuk yumuk soluyorum ben de havayı
baharı falan tanımaz onlar ve suyu
akışı duasız ve kararsız kanarlar kuru
güneşsiz ve mantıksız ölümlere kan revan
savruluyor ömür denen sal
sıraya girenler lanetleyip çıkıyor
kısalıyor kuyrukları günlerin
hızlanıyor tavana bakan ölünün tenindeki karartı

ve senin
hayatta bıraktığın puslu ormanın gölgesine
çığlık ağaçları ekspresyonist uykuları kusar
adamın bir densiz denizinde tövbesi
asitle eriyen pişmanlığın güzelliğine,
cinnetli uzanmışlar kıyısında kırık kırık
ve zahmetli çığlık ağaçları,
uğul uğul kötü kara dalları
beynimi sarmışlar, burda sessiz her köşe
uçları çatallaşırken kavramların
hüküm arsızı yargıçlar ormanı
dünyayı sarsılmaz bir saçmalıkta tutan

toplasan ağaçları öylece
toplasan çatal bir çığlık
yoktur anlamı koruyan bir kovuk
bu uğultuda çoktur ve uçuşur yokluk
gürültü gürültüye kilit ve her şey ayan beyan
döküldü ulu ortaya bütün hazine
inciler isyanda ve hepsi bir bir dışarda
kabuklarını beğenmiyorlar
yeşili beğenmeyen kocaman bir orman var

çığlık, çığlık ağaçları bunlar
gösteriş içinde
gösteri devam etmeli
zamanlar birbiriyle çarpışır ,
felekler birbirine çoktan geçmiştir
kuzgun olup birbirinin leşini beklediler burda
kara bir sansar gibi arzuyu eşeleyip durdular
ne kötü eriyorsun hayat diye tutturup
kışkırttığın mümkünler sınırsızlığa sürdü zayıflığı,
kıvılcım attığın fitil nereye gider görürüz,
aradan çektiğin taş ile yıkılır gök kubbe

bak çığlık ağaçları bak
ne kötü biliyorsun durmaktan yoruldu dünya
ben de içindeyim işte burdayım geldim
iki nefes arası genişleyen acı
iki nefes arası yaldızlı yokluk
ilerlenmeyen tuhaf yolculuk
hayat senden
bilmiyorum nerde ne zaman kurtulduk?

toplasan ağaçları öylece
toplasan çatal bir çığlık
bıraksan delirten sessizlik
ışıksız boşluk hem gözalıcı
meyveleri kararmış kalplerden sayısız
dallarda atıyorlar ama sesleri yokta asılmış
sallanıyorlar kasvetli boşlukta tek tek uzanmış
çığlık ağaçlarında saldırıyorlar geceye
kuduz kuduz atıyorlar hayvan gibi

korkutuyorlar geceyi sabah olmasın diye
kırmızının utancını sarıp habis damarları
asılmışlar küt küt atıyorlar çok bilmiş ve semirmiş
ben bu ormanın kıyısında yalnızım burda
kalbimi göğsümde tutmaya çalışarak
kendi ufkunu geçemeyen sözlerini göğün okudum
tutarsız kirli terimle şaşkın
titremiş kuru tenimle kızgın
koşuyorum ağaçların içinden
iddasız arzular içinde değilim
kime ne anlatacaksın ama?
karanlık burda kendini dinler anca
karanlık burda boğuk ve çığlık

her şeyi gördüm
her şeyi duydum
hayat artık
başımıza yapışan uyutup öldüren ipekli yastık
hayat fani gözümüze düşmüş gizden bir ışık
bütün ağaçları öylece gördüm
bütün çığlıklarını pis pis uzanmış dalların
bütün rüzgarları gördüm
bütün yaprakları duydum
bütün asılmış atan hayvan gibi kalpleri
bu karanlık var ya bu boğuk
bütün şeytanlar ifritler için çok şık
hayat türlü türlü çığlık ağaçları
karmakarışık

toplasan derin bir çığlık
bıraksan pilli sessizlik bu.

K.Çağlar Aksu