Çığlık Şiiri - Hüsnü Bozkurt

püfür püfür bir mayıs ikindisi
ağaçlar çiçeğe durmuş erguvan
lacivert tülünü çekti çekecek akşam
geceye devrilir gün birazdan
yıldızlanır gökyüzü mehtab uyanır kül şulesi
yakamozlar vaktidir zaman

usanmış yalan sevdalardan kırılmış
bir küçücük can büklüm büklüm kıvrılır
çimen yeşili utangaç bir bakış
simsiyah kirpikler ardına gizlenmeye çalışır
bir nemli el konar avcuna bir sığınış
içini sımsıcak ısıtır

böyle midir hep bu akşamlar
mayısın gizemi mi yoksa
çok mu lazımdı şimdi bu deli rüzgar
şarkıya çökmüş cümle yapraklar
hele bu çılgın bahar olmasa
adamın başına başına vurmasa
geceye düşmese akşam mehtab uyanmasa
doluşur muydu aklına hasret bulaşığı anılar
yakamozlanır mıydı sular asuman tozar mıydı
çağlaşır mıydı teninde kıpır kıpır arzular
bir nemli el ısıtır mıydı
içini bu kadar

ey şair sen ki
ürpertiler içinde diken diken dikilmişken tüylerin
sımsıcaklığıyla o minik nemli elin
çözüverir düğümünü dilin binyıllık zincirinin
ve der ki
seninle olmak küçüğüm bir ömrü bir gün yaşamak gibi
seninle bir gün yaşamak bir ömür aşkla olmak gibi...

sen artık sen değilsindir
bütün bildiklerin unutulmuştur
aklın başka düşünür dilin başka konuşur
yangınlar içinde kalır damarların kanın tutuşur
tellere mandallanmış patiska çarşaflar gibidir
yürek tıpırtılarında karbeyaz umutlar
alır seni fırlatırlar
bir dipsiz kuyuda felsefeye dalarsın
yaşama sevgiye ve aşka dair
kanarsın

yaşam kızıl dudaklardan dökülen bir yalan şarkı
nerde başlar nasıl biter bilinmez ki kısacık
sevgi eriten sahilinde azgın dalgaları
deli mavisinde denizin gözyeşil bir adacık
ve aşk feryat figan kanatlanmış bir martı
yüreğinde yankılanır sesi çığlık çığlık

hadi ey şair de o zaman
yanılgılarla tüketilmeyecek kadar kısadır yaşam
ada sahillerinde durulmadan
yüreğindeki çığlığa sağır kalmamalı insan