Başka Yaşamak Şiiri - Hüsnü Bozkurt

artık başka yaşamak istiyorum kardelen
bıktım usandım günleri böyle geçirmekten
hergün aynılaştı hergün aynı hırgür
yıllar akıp gidiyor keseden harcıyor ömür
sabah kalk işe git akşam işten eve dön
dolap beygirlerine döndük dön babam dön
bir hayat ki gitlerle dönler arasında sıkışan
bilsen zaman zaman nasıl bunalıyor insan
herşeyi farkedip de bir şey gelmiyor gibiyse elinden
kader desen değil ahmaklık sadece budur adamı kahreden
insanlar başkalaştı insanlar boş bakıyor mutsuz
toplum denen bu kalabalık yaşam kavgasında umutsuz
yolsuzluktan yoksulluktan kurtuluşu var mıdır
marifet saydıkça soysuzluğu bilmem anlayacak mıdır
kim kafasını birazcık çıkarsa deliğinden
bir balyoz iniyor tepesine bilinmez gelir nerden
insanlar adeta korkuyorlar yükselenden
artık başka yaşamak istiyorum kardelen

şiirler yazmak şarkılarla yaşamak bilgiye ulaşmak varken
doğrultmak tüm eğrilikleri aslında pekala mümkünken
herkesi çekmek istiyorlar kendi çukurlarına
ne kadar uğraşırsan uğraş sanki tüm çabalar boşuna
bir avuç kaldık gibi toplanıp toplanıp dağılıyoruz
konuş konuş bitmiyor say ki ömür törpülüyoruz
kan ter içinde kayamızı yokuş yukarı itiyoruz
çelmelendikçe birlikte en dibe yuvarlanıyoruz
sil baştan deyip sonra başlıyoruz hep yeniden
mitoloji kahramanı mıyız neyiz doğuyoruz küllerimizden
fakir’i de yitirdik daha can’ımız yeni yanmışken
kötüye bir şey olmuyor zaten iyiler dururken
bir ölür bin doğarız demeye alıştık yıldık ecelsiz ölümlerden
kavgada yumruk sayılmazmış kuşkusuz henüz vakit erken
gerçek kahramanları yere seriyorsa da kurdukları bu düzen
kanmasınlar sahte cennetlerine o kahramanların omuzlarında yükselen /
yorulmadık yorulmayız bitecek elbet bu sonuçsuz görünen serüven /
artık başka yaşamak istiyorum kardelen

sanat yok şiir yok adamlık kalmadı hayatımızda
zamane diyojen’i gibiyiz mumla adam ararız sokaklarımızda
bilim çoktan unuttu bizi adresimiz bile yok postasında
kimi ayakkabısının kimi pantolonunun markasında
kimi de arapça allah arar garip tavuğun yumurtasında
elin oğlu bilgisayar başında tozunu atarken alemin
bizim hazretler şakirtidirler hala said kürdi'nin
ne iştir akıl ermez sır ermez bir de ümididirler milletin
vardır da biz bilemedik herhal yıllardır çaresini bu onulmaz illetin /
vurun patlasın çalın oynasın hem sefanız olsun beyler
akarken doldurun aman nasılsa mal domuzun demişler
doymuyor ki gözleriniz küpleriniz nasıl dolsun
körolası hırsınıza siz isteyin vatan millet feda olsun
sanmayın bu devran hep böyle döner bilin çarkınız kırılır
bunca zulme dayanmaz bu halk gün olur gök kubbe başınıza yıkılır /
bekler durur umudu anadolu’m yeni mustafa kemal’lerinden
gidişiniz gidiş değil gelin kurtulun geleceğinize gömülmekten
artık başka yaşamak istiyorum dedim öyleyse kavgaya devam kardelen /

(ekim 1999)