Çığlık Şiiri - Nevzat Bayramoğlu Hürdemi

Bebek kundaklarını kanatırken kancalar,
Ben çaresiz bir çocuk çığlığıyım amcalar!
Yaralarım kanarken ateşin ortasında,
Can çekişir insanlık, kalleşin oltasında.
Tarih sayfalarında ne adı ne sanı var...
Hiçbir masal yazmazken, kim bu vahşi canavar?

Enkazların içinde, parmak ucunda öldük.
Güneşi ekmek yaptık, yağmuru kırka böldük.
'Her destek bir umuttur' demek istedik ama
Üçer beşer azaldık, her sabahtan akşama.
Ellerinde masumun kurumayan kanı var...
Hiçbir masal yazmazken, kim bu vahşi canavar?

Bu hangi dünyamızın, bitmeyen azabıdır?
Hangi zalimin zulmü, iblisin gazabıdır?
Nerede kaldı hani; akan su, açan çiçek?
Neden artık kâbuslar, rüya değil de gerçek?
Hayallere, düşlere, bitmek bilmez kini var...
Hiçbir masal yazmazken, kim bu vahşi canavar?

Toprakta barut izi, gökyüzünde füzeler...
Ben çaresiz bir çocuk çığlığıyım teyzeler!
Kurşun sesleri aldı, kuş sesinin yerini,
Bundandır her nefesin, biliriz değerini.
Bombaların yaktığı, nice kayıp anı var...
Hiçbir masal yazmazken, kim bu vahşi canavar?

Öldükten sonra bile bakıyordu gözleri!
Ve annemin ağıtı; "yavrum yavrum" sözleri.
En küçüğümüzdü o, daha yeni üçünde,
Şimdi bir harabede şimdi kanlar içinde.
Ah! Filistin her yerde, gözü yaşlı ana var...
Hiçbir masal yazmazken, kim bu vahşi canavar?

Suskunluğun bedeli, sonucunda saklıymış.
Her mazlumun çığlığı, davasında haklıymış.
Vatan, yüreğin kadar yer kaplarmış anladım,
Mukaddes topraklara katre katre damladım.
Belli ki bu vampirin ne iman ne dini var…
Hiçbir masal yazmazken, kim bu vahşi canavar?

Ben çaresiz bir çocuk çığlığıyım ey insan!
Güzelleşecek dünya, barışa bir inansan.
Varsın yine olmasın, bize oyun parkları
Ama dönmesin artık, ölüm saçan çarkları
Anlayın savaşların ne başı ne sonu var...
Hiçbir masal yazmazken, kim bu vahşi canavar?

10 Ağustos 2024