Çığlık Şiiri - Serhat Fidan

Çığlık
Yeryüzü cehenneminin
Yalnız çocuklarıyız
Üzümüz toprak
Ruhumuz günah
Bedeni kir içinde kalmışlardanız

Göz yaşımız hiç romantik olmadı
Tebessüm nedir bilmedik
Acının içinde yoğrulmuş bir et yığınıydık
Sevilmedik, sevme nedir bilmedik
Kederin elemin içinde sokağa atılmış
Ne olduğu belirsiz
Bir dölün çocuklarıydık

Ne edebe
Ne ezele
Ne başlangıçtan
Ne Sona
Her şeyin arasında sıkışmış
Elleri paramparça
Ayakları yalın halde
Avuçları muhtaçlığın simgesi
Kaderi yoksulluğun parçası olan
Kimsesizliğin yoğurduğu çocuklarız

Şimdi
bir harabede son demleri yaşarken
Dışardaki rüzgarın sesi
Ölümün uğultusu gibi
Sigaramdan son yudumumu alırken
Kendimi boşluğa bırakıyorum
Ardımdan bir ses
Ölümün çığlığı arşa merdiven dayıyor