Çiğlik Şiiri - Muhammed Okay

Ah be insanoğlu hadi içtiğin süt çiğdi.
Peki zihnin neden bu kadar çiğ kalmış?
Baksana yaşadıklarına dair hiçbir iz kalmıyor hafızanda.
Hep unutmuşluğa gözlerini yumup
Düşünmemişliğin kıyılarında uyanıyorsun her gün.
Ondandır düşünceler âleminden firariliğin.

Peki kalbin neden bu kadar çiğ?
Sevgini kupkuru yaşıyor,
Tüm duygularının altını ve üstünü yakıyor
Ortasını ise çiğ bırakıyorsun.
Tüm duygular kalbinin kabuğunda pişiyor,
Geçmiyor hiçbiri kalbinin derinine,
İnmiyor hiçbiri yüreğinin özüne.
Hep yalnızlığa sevdalar biriktiriyorsun.

Peki ruhun neden bu kadar çiğ?
Kendini ya kapatmışsındır bir hücreye gün ışığı bile sızmaz
Ya da salmışsındır boşluğa yerçekimi bile etki etmez uçup gitmişliğine.
Hep anlaşılmazlığa ve bencilliğe ev sahipliği yapıyorsun.
Hep öfkeye ve kavgaya söz açıyorsun.

Ruhunun çiğliği zihnine,
Zihninin çiğliği kalbine yansımakta,
Hamlığın dergâhında pişmişliğe hep varılmaz uzaksın.
Onun için dostluğun da çiğ,
Düşmanlığın da çiğ,
Gülüşün de çiğ,
Nefes alışın hatta ölmüşlüğün bile çiğ.