Çığlık Şiiri - Arzu Durmaz

Yürüdüğüm bir yol var
Upuzun bitmek bilmeyen
İçime sığmayan duygularım
Kulağımda hiç susmayan bir şarkı
Beynimde sürekli bir uğultu var
Karanlık kollarını açmış bekliyor
Pençeleri var o gecenin
Hapsetmek istiyor biliyorum
Bir ben varım o hapiste
Bir de içimde biriktirdiğim çöplük
Sığındığım limanlar kayıp
Yaslandığım duvarlar yıkık
Bir ailem vardı iki de dostum
Şimdi yapayalnız ve çaresiz
Ardımda bıraktığım yetim şehir.
Nereye varacağını bilmediğim yol
Yol mudur yokuş mudur bu illet
Önüme kazılmış bir iki çukur
İçine düşmem kenarından sendelerim
Beni bekler ateşten kazıdığım hendeklerim
Dilimin ucuna gelir yaşlarım
Kirpiklerim yok donuktur gözlerim
Boğazıma düğümlenmiş şu arsız hıçkırık
Sakat dünyamı yıkar beynimdeki haykırış
Haykırıyorum içimde kopan bir çığlık
Sağır mıdır bu kör olası insanlık
Kimse kimseyi duymazmış
Herkesin kulağında görünmez bir kulaklık.