Çığlık Şiiri - Neriman Deniz

Duydunuz mu?
Bir ses geldi
komşunun evinden...
Önce kırılan bir dalın sesi sandım,
sonra kökleriyle yerden sökülen fidan,
belki de dalından kopan goncadan.
Anlayamadım...

Acı bir çığlık yükseldi ardından;
sanki bir insanın
içinden kopup giden can...
Belki bir anneydi haykıran,
belki babadan,
kardeşten, eşten, dosttan
derken
çığlık içime çöreklendi.

Yüreğine kor,
ocağına ateş düşmüştü belli..
Anladım acının
göklere yükselen alevinden;
besbelli bir evlattı giden

Oğlumu anımsadım...
Kalbim sevgiyle coşarken
çığlık aklıma geldi;
evladımı sevmekten
ve anne olmaktan utandım...