Çığlık Şiiri - Engin Çakar

Niçin duyuldu; o sebepsiz çığlık ?
O an, kan damlamıştı gözyaşımdan...
Ah, gördüm ki; bir deli kalabalık;
Geçmiştim o an; soframdan, aşımdan...

Ölümü özlettirdi o manzara;
Yıldım ve şaşırdım ihanetine...
Hâlâ yâdımdasın; düşüncem yara,
Ayıldım; düşmem, sahte cennetine...

Ben, mâzilerin yürek sancısıyım;
Tükürdüm sarhoşluğun yatağına...
Kapanmamış yaranın acısıyım;
Ey karanlık duy ! düşmem batağına...

Bu kez tuttum hayatın ensesinden;
Düşünmüyorum o yıkık elleri...
Kurtuldum çığlığın korkunç sesinden;
Yıktım karanlık dolu heykelleri...