Çığlık Şiiri - Murat Genca

kalbimi gömdüm rüzgarla ruhum dinlensin diye
bütün bu kaygılar niye
belki de yaşanmamış zamanların
doğum sancıları var
zihnimin kara deliklerinde...

tercümanı mı bu öfke
ışık, şiddet, sağanak gökyüzünde
karanlığa iten bir şafağı
medeniyete sarılmış yuvalarımızda
sabahın beşinde...

sevgimi mi kıskandınız
yatağımda yapayalnız
uykusuzluğa bıraktınız
oysa ben sarılmaktaydım özlemlere
gönlümün inşa ettiği hayaller kentinde...

güverte gibiyken balkonum
camlarında fırtınanın soluğu
yukarıda tek gözlü karabasan
bir tek ben miydim karşı koyan
girdaplarda kaybolup gitmeye...

çığlığımı duyardınız siz
benim gibi yüzerdiniz
güçsüz kulaçlarınızla
bir ıssız adadan
diğer ıssız adaya
esmer bir robinson ikliminde...

çığlığımı duyardınız siz
benim gibi hayal ederdiniz
ne güzel bir kurtuluştur
ve huzur buluştur
sımsıkı sarılmak o güzelliğe
yatan başucunuzun dibinde...