Ölü insanlar yürür bahçelerimde.
Geceleri bir çığlık kopar,
Ara sıra korkarım.
Aynaya bakar ağlarım.
Zaman zaman dirilir,
Bakarlar gözlerime.
Sanki gözlerime değil,
Ruhumun en dibine...
Aynaya bakar ürperirim.
Gözler üzerimde,
Arkamdakiler de kim oluyor?
Korkuyorum...
Bazen ben 'Ben' olmadığımı hissederim,
Gerçi sorsanıza 'Ne zaman kendin oldun? '
Bir mezarlık var yüreğimde.
Ölü insanlar yürür bahçelerimde.
Geceleri bir çığlık kopar,
Alıştım artık.
Kendimi gömdüm kendi kendime
Mezarlığın en dibine...
Ben de sizinle beraberim.
Bağırmayın artık,
Geldim...
Kayıt Tarihi : 11.6.2015 16:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!