Çığlık Şiiri - Salim Çelebi

1-
Benim de çabam birey olmaktı,
ben de katlandım
korkusuzca korkutan yalıtıma.
Bu evrensel çatışmayı ben de inkar ettim;
“yalnız değilim!” çığlığıyla ait oldum guruba.

2-
Onlar için yaşadım,
onlar için var ettim kendimi bu güne dek.
Baskılandı tüm ihtiyaçlarım.
Hâlâ geç değil
yetmişinde de olsa bu bebek büyüyecek.

3-
Şakacıyımdır;
görülmesem de şaka yapmayı seven biri gibi.
Yüzümde var olan
ve nice sırlar saklayan ciddiyet;
doğuştan değil,
“var oluş”tan kaynaklanan
yaşanmamış yaşantıların bedeli.

4-
Duymak istemem sıkıntı verici olayları.
Israrcı davranılırsa
ya kahkaha atarım
ya da geçiştirmek isterim:
“Konuşmaya değmez!” diye.
Laf açılırsa cinsellikten,
yüzüm kızarır; utanırım.

5-
Sıkça kullanırım
çocukça soru sorma özgürlüğümü
ve dinlerim yanıtını
öğretmenimi dinlediğim tavırla.
Bazen gözyaşıyla, bazen gururla;
okurum:
Başucu kitabım günlüğümü.

6-
Ele verir korkusuyla
silinir hafızamdan her başarı:
Yanlış matematik problemi sildiğim gibi.
Yinelenirse bir sohbette
ruhum sıkılır;
yaka düğme mi çözer
saçımı kaşırım bildiğin gibi.

7-
Özel bir etkileşim değil, bir tutumdur
sevgi.
Yalın ve nesnesiz tanıtımdır
özneye özneyi:
Bir soru olmadığı zaman ki yanıt...
Ne farkı var sevmemeden:
Sorunsalsa sevilmeme
ve alıyorsa rüşvetini?
Bütün bir ömür ve kat kat fazlasıyla
her an
ödemiyor muyuz diyetini?

8-
Hava kadar, su kadar,
toprak ve ateş kadar ihtiyaç duyarım onaylanmaya.
Bazen
ürkütür
maddenin kaynağı olma duygusu;
korkutur
nesnesi olduğum bilinç:
Yaşamı yeni baştan kurgular,
yeni baştan çalışırım olanları anlamaya.

9-
Tadını çıkararak
fantezilerimle planlarım
geleceği.
Gerçekleşmezse zor anlarım
beni hayata küstüren çılgınlığı.
Bunca yoğun ilişki
bunca derin çelişki
sanma ki boşuna.
Bu bir süreç:
Özgürleşerek
özneleşme çığlığı…