Çığlık Şiiri - Metin Akar

Bir çığlık kopuyor içimde
Bir çığlık ki titretiyor tüm organlarımı
Ellerimle göğüs kafesimi açmak
Öylece yere serilmek
Çırpınmak sonra
Ve ardında
İçimdeki çığlıkla atışacak
Bir çığlık atmak
Tepinmek yerde
Tozlar göz yaşımla karışırken
Yerleri yumruklamak

Bir çığlık geriyor ruhumu ip gibi
Uzun gergin yılgın
Çöl çığlığı gibi hazin
Vurucu uzun sahipsiz
Yutar öfkemi
Gözlerimden çıkartır ateşli sularını
Dokununca daha bir azar

Bir çığlık kopuyor içimde
Bütün hayatıma dair
Bütün olumsuzluklara tepki
Uzun yakıcı yorgun
Sabrın son damlası
Aşkın ayrılık fırtınası
Serabın arzulayanın gözünde yalan çıkması

Bir çığlık kopuyor içimde
sert ve soğuk
ellerim tutmaz içimde yankılanır
hayallerimin emeğime tek isyanıdır

ortasındayım bir çölün
ayaklarım çıplak dudaklarım kuru
yırtıktır pantolonumun paçaları
bir sonuçsuzluğun
umutsuzluğun neticesiyim
elde kalan son umudum
bunları düşünürken çığlığa dönüşüyorum
çöl rüzgarı parçalıyor çığlığımı
daha çok bağırıyorum
ve koşuyorum deli gibi
bilmeden yolumun sonunu
gözlerimde ateşli su
içimde ateşli çığlık
ayaklarımda ateşli diken
elimde kora dönmüş düşler

Hayat bir serabın yalan olduğunun
Fark edildiği an gibi
Hayat kavruk dudağın
Suya değecekken itilmesi gibi
Ve ben sonuçsuzluğun neticesi
Ve çığlık umutlarımın hayatıma isyanı