Çığlık Şiiri - Cemile Aydın Özbay

Ayrılığın da başlangıcı yok,
Zaten yalancı ayrılıktı bizimkisi,
Hangi mevsim yitirdim seni
Günlerden hangisi,
Ilık bir bahar sabahıydı tufanların yaşandığı an,
Geçmek bilmeyen günlerin başlangıcı,
Oysa,oysa bilmiyordum
Gözlerin bana yasak
Ellerin artık çok uzaktı,
Gelecek dedim, bir gün gelecek
Ve Aşk, aşk nasılsın diyecek
Günler geçiyor
Aylara karışıyordu
Neden sen hiç konuşmuyordun
Neydi bu sessizlik
Bu dayanılmaz özlem
Bu şehir seni bana getirmişti
Neden alıp götürüyordu şimdi seni,
Ve….
Bir akşamüstüydü,
Mevsim hazanları çoktan geçmişti
Soğuktu sensizliğin geceleri
Gözlerim yakamozları sayarken
Ellerim titriyor
Hücrelerim çekiliyordu
Duyduklarım senmiydin
Başka gönül bahçelerine girip
O gülleri koklayan
Sana gönül bahçemin en nadide çiçeği demiştim
Şimdi sen ellere mi aşk diyordun
Yani şimdi sen beni özlemiyormuydun
Yani sen şimdi beni unutmuşmuydun
Yani sen şimdi beni,parça parça ettin
Yıldızlar kadar uzaklara gitmiştin
Başka yörüngelerdeydin
Konuşmak istiyordum ama sesim çıkmıyordu,
Ayağa kalkamıyor
Ellerim tutmuyordu
O şarkı çalıyordu
Lale devri çocuklarıyız
Zamanımız geçmiş
Bir gün o salondan bana bunu dinletmiştin
Şimdi bunlar yalanmıydı
Duvarlar üstüme yıkıldı birer birer
Enkaza dönüştü her şey bir anda
Ve ben oradaydım
Çığlıklarımı kimse duymuyordu
Haykırıyordum sana
Sen beni duymuyordun
Yaşamım yok oluyordu avuçlarında
Sen bunu bilmiyordun. ARALIK 2006