Çığlık Şiiri - Mehmet Özcan Yasdıbaş

Gecede bir çığlık gibiyim
Uykusuz ve mahzun
Herkes âlem-ı rüyada
Kimi meleklerle oyunda
Kimi de hadsiz, acılı kâbuslarda.

Bir anasız çocuk, bir ben
Geceye saldığımız acı çığlık
Kapımız sürgülü, uykumuz kaçık
Bir gece, öyle bir gece çığlık
Ah uyanın demek var,
Meydan ortasında ağlamaklı,
Kimseye gidemeyişin ezikliği,
Anasızlığın derin açlığı
Çocuğa düşen pay
Bana da sensizlik yarası

Ha de uyanın, kalkın!
Kim veda etmekte geceden sessizce,
Kim hezeyanlarda
Kim doğmakta geceyi yırtarak
Kim rıhtımda son yolcuya el sallayarak
Kalkın, duyun çığlıkları
Kalanlara pay bir avuç gözyaşı

Çığlık gibiyim gecede
Uykusuz ama yoksun
Rüyalarım askıda
Kâbuslarım günün her saniyesinde.
Bir bedelim bu gece
Daha nicelerine de gebe
Avazımın yettiği kadar
Çığlık çığlığa

Uyanın demek var meydanda
Uyanın bu gece, bir çığlık var.
Öksüzlerin içindeyim
Geceye saldığım;
Sessiz usulcacık bir tiz ses
Çığlık var ama kimsesiz