Çığlık Şiiri - Rahma Deniz

Bir resim buldum; sen, babam ve kardeşim
Yanyana durmuşsunuz
Bense öndeki sandalyede,
Sen bir elini benim omzuma koymuşsun,
Diğer elinle babamın elini tutmuşsun.
Kardeşimin kaşları çatık her zamanki gibi;
Beni yine kıskanıyor besbelli..
Babama dişlerini gösterme demişsin ki;
Sadece gülümsemiş.
Eminim flaş patlar patlamaz,
Muhteşem kahkahasını atmıştır.
Senin gözlerinde en merhametli bakışların,
Gülümsemeyi yine unutmuşsun.
Kim bilir aklına kimin acısı gelmiş
Hangi yoksulun derdi ile ağlamaklı olmuşsun
Kim bilir...
Daha yürümeyi yeni öğreniyorum ki;
Beni sandalyeye oturtmuşsunuz.
Emziğimi ağzımdan aldığınız için,
Kızmışım, ağlamışım gözlerim yaş içinde...
Seni öpüyorum gerçekmişsin gibi,
Sonra babamı...
Kardeşimi öpüyorum
Sen odadan çıkar çıkmaz canımı yaktığı halde.
Ne zaman gördüm sizi en son?
Galiba iki, üç gün önce
Yanağıma bir öpücük koyup;
İyi geceler dilediğini hatırlıyorum
Bir de, seni seviyorum dediğini...

Ama hertaraf yıkılmış, ne oldu böyle?
Evimiz nerede? ...
Emziğimi yine kaybettim
Hem çok acıktım
Ne olur gel ANNE! ...